مصطفی جعفرطیاری - استادیار گروه شیع شناسی بدانشگاه ادیان و مذاهب
مجید ابراهیمیان - دانشجوی دکتری شیعه شناسی دانشگاه ادیان و مذاهب

قرآن در عصر رونق و شکوفایی زبان عربی رخت تنزل پوشید، به زبان عربی شیوا و رسا نازل شد، به طوری کهمخاطبان- بدون تفسیر- ظواهر آیات وفرامین آن را به خوبی درک می کردند و تفسیر تنها زمانی مورد نیاز بود که آیه مشتمل بر معانی باطنی بود آن هم دراکثرموارد با پرسش از پیامبر (ص) موضوع روشن می شد. اما با گذشت زمان، چهرههای تازه از انواع بدعت ها و کج رو ها رخ داد و گرایش ها و مذاهب به وجود آمد که هرکدام خود را حق دانسته وقرآن را به رای و گرایش مذهب خویش تفسیر می نمودند و منجر به وجود آوردن پدیده تفسیر به رای یا تحریف معنویقرآن شدند. بعداز پیامبر (ص) بامام علی (ع) که سرآمد مفسرین قرآن در بین خلفا و صحابه بودند بارها مردم را در خطبه هاو سخنرانی ها خویش از این پدیده شوم آگاه نمودند. درباره تفسیر و تفسیر به رای نوشته ها فراوانی پدید آمده، امادر خصوص تفسیر به رای از منظر امام علی (ع) در نهج البلاغ پژوهش و مداقه چندانی صورت نگرفته است. بنابرایندر این نوشتار مفهوم تفسیر و تفسیر به رای را از منظر امام علی (ع) در نهج البلاغ براساس منابع موجود مورد بررسیقرار خواهیم داد.

قرآن، نهج البلاغه، امام علی (ع)، تفسیر به رای