محمدحسین فتاحیان - استادیار دانشگاه شهرکرد، دانشکده ادبیات و علوم انسانی

در فقه سیاسی شیعه مبتنی بر اصل عدم ولایت حاکمیت منحصر به خدای متعال است و حاکمیت الهی با تشریع قانون وارسال رسل اعمال می گردد اما در عین حال به جهت اینکه حکومت برای اداره امور جامعه و سامان دادن امور مربوط بهانسان ها به وجود می آید، لزوما برای مردم و در خدمت آنهاست. که این حضور مردم در سطح تاسیس قدرت سیاسی وهم درسطح تداوم و ثبات قدرت سیاسی در فقه شیعه پیش بینی شده است. شاید سخنان و سیره عملی امام علی (ع) دلیل بر اینمساله در فقه سیاسی شیعه باشد حضرت امیر (ع) حکومت را پیمانی سه جانبه بین خدا، حاکم و مردم می داند که بر ایناساس این نگرش در پاسخ به دو سوال اساسی حوزه سیاست و حکومت یعنی چه کسی باید حکومت کند و چگونه بایدحکومت کرد با سالم سازی رابطه مردم و حکومت مبتنی بر مشارکت مردم وایجاد همبستگی واعتماد اجتماعی، به عنوانسرمایه ای که از کانو نهای اصلی بروز بی ثباتی و نا امنی سیاسی و اجتماعی است، در نظام اسلامی از میان می رود.

مشارکت سیاسی، اسلام، تاسیس قدرت، تداوم قدرت، امام خمینی