رضا طبرزدی

نخستین هیدروفونها اغلب از سنسور تیتانات باریم ساخته می شدند، با پیشرفت علم و تکنولوژی مواد (Pbo,Zro2,Tio2) PZT جایگزین تیتانات باریم گردید. هم اکنون نیز اغلب شناورهای دنیا از این دو سنسور بعنوان گیرنده وفرستنده های زیر ابی استفاده می کنند. در این گزارش ضرایب مهمی نظیر gh, hd و M و اثر تغییرات آنها بر هیدروفون ها بررسی خواهد شد. امروزه از ترکیب سرامیک های پیزوالکتریک و پلیمرها بصورت کامپوزیت، توانسته اند خواص گیرندگی و فرستندگی سونارها و هیدروفون ها را بیش از بیش افزایش دهند. در ادامه این گزارش به مزایای استفاده از این نوع هیدروفونها نسبت به انواع دیگر آنها اشاره شده اثر افزودن پلیمر به خواص پیزوکامپوزیت بررسی خواهد شد. درنهایت نیز سهم این کامپوزیت ها در معاملات جهانی مورد تجزیه تحلیل قرار خواهد گرفت.

هیدروفون ، کامپوزیت ، پیزوالکتریک ، ضریب شایستگی