استفاده از نانو فیبرلیگنو سلولزی به عنوان تقویت کننده رزین فنل فرمالدهید

در این تحقیق، پایداری ابعادی و مقاومت برشی تخته لایه ساخته شده از گونه صنوبر تبریزی با رزین فنل فرمالدهید به همراه نانوفیبرلیگنو سلولزی به عنوان تقویت کننده در سه سطح 0، 1 و 2 درصد وزن خشک رزین، مورد بررسی قرار گرفت. بررسی نتایج نشان داد که افزایش مقدار مصرف نانوفیبرلیگنوسلولزی موجب کاهش واکشیدگی ضخامت بعد از 2 و 24 ساعت غوطه وری شد. تخته هایی که در ترکیب رزین آنها از 2 درصد نانوفیبر لیگنوسلولزی استفاده شده بود دارای کمترین مقدار واکشیدگی ضخامت بعد از 2 و 24 ساعت غوطه وری در آب بودند. یعنی با افزایش مصرف نانو فیبر لیگنوسلولزی، پایداری ابعادی تخته های حاصل بهبود یافت. از سوی دیگر با افزایش مقدار مصرف نانوفیبرلیگنوسلولز، مقاومت برشی تخته لایه ها روندی افزایشی داشت. به طوری که بیشترین مقدار مقاومت برشی مربوط به تخته های ساخته شده با مقدار مصرف 2 درصد نانوفیبرلیگنوسلولز بود. اگرچه مقاومت برشی همه سطوح استفاده از مصرف نانوفیبر لیگنوسلولزی در یک سطح مشترک بوده و دارای مقاومت برشی بالاتر از حد استاندارد می باشند.

Keywords:

فنل فرمالدهید , نانو فیبرلیگنو سلولزی , پایداری ابعادی , مقاومت برشی