مهدی یزدانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی فناوری اطلاعات و ارتباطات، دانشگاه علم و صنعت ایران
علی اکبر جلالی - دانشیار دانشکده برق دانشگاه علم و صنعت ایران
ناصر مزینی - استادیار دانشکده مهندسی کامپیوتر، دانشگاه علم و صنعت ایران

زیرساخت های مخابراتی بعنوان یکی از عمده ترین پارامترهای تحقق و توسعه شهرهای الکترونیکی است. خدمات نهادهای خدمت رسان به شهروندان در این بستر از طریق فناوری های دسترسی گوناگون ارائه می شود. در راستای ایجاد زیرساختی مناسب برای توسعه شهرهای الکترونیکی، حرکت از شبکه های فعلی به سمت تجمیع فناوری های دسترسی موبایل و شبکه های بی سیم محلی از الزامات شبکه های نسل آتی است. زیرا با ترکیب قابلیتهای مکمل شبکه های نامتجانس بی سیم محلی و سلولی، امکان انتقال داده با نرخ بالا و محدوده پوشش وسیع توما فراهم می گردد. بنابراین مکانیزم های همکاری بین شبکه های بی سیم محلی و سلولی منجر به فراهم کردن تصدیق هویت یکپارچه، صورت حساب یکپارچه، قوانین جابجایی، تحرک ترمینال ها و تحرک سرویس ها شده است. بر این اساس در این مقاله سعی شده است با شناخت وضعیت ارتباطی کشور راه کارهای تجمیع مورد بررسی قرار گیرد و تحلیل و انتخاب مدل تزویج آزاد و مزایا و معایب آن در مقایسه با معماری تزویج محکم، از نتایج بدست آمده است. در ادامه نیز مدلهای تکاملی با شناخت وضعیت مخابرایت کشور برای گذار از وضعیت موجود بصورت سلسله مراتبی تا رسیدن به شبکه های مجمع ارائه شده است

شبکه های موبایل نسل دوم / سوم، شبکه بی سیم محلی، تجمیع، تزویج آزاد، تزویج محکم