بررسی تغییرات سمیت کاتکول طی فرایند اکسیداسیون با ازن به روش آزمون زیستی

زمینه و هدف: تخلیه فاضلاب صنایع حاوی کاتکول اثرات نامطلوبی بر سلامت انسان و محیط زیست می گذارد. هدف از این مطالعه تعیین اثرات سمیت کاتکول قبل و بعد از فرایند اکسیداسیون پیشرفته (ازن زنی)، به وسیله آزمایشات آزمون زیستی توسط دافنیامگنا بود. روش بررسی: این مطالعه از نوع کاربردی است که با روش آزمون زیستی دافنیامگنا، سمیت کاتکول در فرایند ازن زنی تعیین شد. ابتدا محلول استوک با غلظت 250mg/L و پس از آن 10 نمونه که به ترتیب حاوی 0 (شاهد)، 0/5، 1، 3، 6، 12، 25، 50، 75 و 100 درصد حجمی از محلول اولیه بودند، تهیه گردید. سپس نمونه های اولیه از محلول خروجی راکتور، در درصد های حجمی مشابه تهیه شد. براساس روش استاندارد تعداد 10 عدد نوزاد دافنیامگنا در نمونه ها اضافه و مشاهده نمونه ها بعد از 24، 48، 72 و 96 h انجام شد. در نهایت LC₅₀ و واحد سمیت (TU) با استفاده از آنالیز پروبیت (Probit Analysis) محاسبه گردید. یافته ها: با توجه به نتایج، دافنیامگنا متاثر از سمیت کاتکول است (24 ساعته)LC₅₀ پساب خام، از 13/30mL/100 mL پس از 60min تصفیه به 30/4mL/100 mL رسید و به تبع آن واحد سمیت نیز از 7/51 واحد (TU) به 3/29 واحد کاهش یافت و سمیت 56 درصد تنزل پیدا کرد. درنهایت میزان سمیت پساب تصفیه شده در فرایند ازن زنی کاتکول کاهش یافت. نتیجه گیری: براساس آزمون زیستی، به نظر می رسد فرایند ازن زنی قادر است سمیت کاتکول را کاهش دهد. بنابراین می توان از این فرایند به عنوان یک گزینه برای تصفیه فاضلاب های حاوی کاتکول استفاده کرد.

Keywords:

کاتکول , سمیت , فرایند ازن زنی , آزمون زیستی , دافنیامگنا