عباس آسوشه - استادیار فناوری اطلاعات دانشگاه تربیت مدرس
زهرا خالدی - دانشجوی کارشناسی ارشد فناوری اطلاعات دانشگاه تربیت مدرس

شهروندان به منظور استفاده از خدمات الکترونیکی بایستی قادر به انجام تعاملات مالی به شکل الکترونیکی باشند. بنابراین سرویس پرداخت الکترونیکی به عنوان یکی از زیربنایی ترین خدمات شهر الکترونیک محسوب می شود. از سوی دیگر با توجه به رشد تکنولوژی شبکه های مخابراتی سیار، افزایش ضریب نفوذ تلفن همراه و در نتیجه تجارت سیار در دهه اخیر، فراهم نمودن امکان انجام پرداختهای الکترونیکی از طریق تلفن همراه یک ضرورت است. اخیراً در راستای توسعه سیستمهای پرداخت سیار، مدلهای مختلفی ارائه شده است. این مدلها با توجه به استراتژی کسب و کار نهاد ارائه دهنده خدمات، از رویکردها و تکنولوژی های متفاوتی استفاده می نمایند. در این مقاله با در نظر گرفتن مشخصه های یک مدل جامع، ویژگیها و نقاط ضعف مدلهای مختلف را مورد بررسی و مقایسه قرار داده و در نهایت به منظور حذف چالشهای موجود، مدلی را پیشنهاد می دهیم که با بهره گیری از بستری استاندارد، زمینه تعامل و همکاری بنگاههای ارائه دهنده خدمات پرداخت سیار را ایجاد نموده و این امکان را برای کاربران فراهم سازد که در قالب یک سیستم یکپارچه از خدمات مختلف پرداخت سیار استفاده نمایند.

پرداخت سیار، تجارت سیار، شهر الکترونیک