تبیین نقش مولفه های فردی و سازمانی کارکنان به منظور تدوین مدل جهت ارتقاء و انتصاب به سمت مدیریتی میانی با تاکید بر شایستگی (مطالعه موردی: شرکت ملی نفت ایران)

ارتقاء و انتصاب مناسب ترین نیروی انسانی به صورت دقیق و هدفمند، یکی از عوامل اساسی است که منجر به موفقیت یک سازمان می گردد. نیروی انسانی شایسته می تواند باقدرت تعلق و تفکر خود بهترین استفاده را از منابع موجود ببرد. تصمیم گیری در خصوص انتصاب و ارتقاء کارکنان با توجه به مسیله شایستگی به عنوان موضوع روز در سازمان ها مطرح است. پژوهش حاضر باهدف تدوین مدل جهت ارتقاء و انتصاب کارکنان به سطح مدیریتی میانی بر اساس مولفه های فردی و سازمانی انجام شد. جامعه پژوهش حاضر کلیه کارکنان شرکت ملی نفت ایران بودند که در کار راهه مدیریتی میانی قرار داشتند تعداد افراد موردبررسی 1312 بودند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 22 و Amos تحلیل شد. نتایج پژوهش حاضر حاکی از وجود اثرات مستقیم و غیرمستقیم و اثرات کلی متغیرهای تجربه مدیریتی، مرتبه شغلی و شایستگی بر متغیر وابسته (سمت مدیریتی) بود، به گونه ای که متغیرهای تجربه مدیریتی، مرتبه شغلی و شایستگی بر سمت مدیریتی میانی اثر معنادار نشان دادند. متغیر مرتبه شغلی اثر مستقیم با سمت مدیریتی داشت. از دیگر نتایج حاصل شده در این پژوهش کسب شاخص های برازش مطلوب و مناسب داده های پژوهش با مدل تدوین شده است. صاحب نظران متغیرهای متفاوتی را اثرگذار بر ارتقاء و انتصاب معرفی کرده اند که می توان آن ها را متاثر از مولفه های فردی و سازمانی کارکنان دانست. به دلیل اثرگذاری متغیرهای تجربه مدیریتی، مرتبه شغلی و شایستگی بر سمت مدیریتی میانی، استفاده از یافته های پژوهش حاضر به سازمان ها و شرکت های دولتی و خصوصی توصیه می شود.

Keywords:

تجربه , مرتبه شغلی , شایستگی , سمت مدیریتی