مریم اسماعیلی نسب - دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی
حسین اسکندری - استادیار دانشگاه علامه طباطبایی
احمد برجعلی - استادیار دانشگاه علامه طباطبایی

این مقاله برگرفته از پژوهشی است که به بررسی روایت ها و استعاره های گروهی از افراد افسرده و مضطرب در مقایسه با افراد عادی می پردازد . استعاره از مفاهیم بنیادین بین رشته ای است که در سال های اخیر به نقش اساسی آن در ابعاد مختلف روانشناسی از جمله تشخیص و درمان اختلالات روانی بیش از پیش توجه می شود . در این پژوهش ، 7 بیمار افسرده و 5 بیمار مضطرب که به کلینیک های روانشناسی شهر تهران مراجعه کرده بودند مورد بررسی قرار گرفتند و با 5 نفر به عنوان گروه عادی، مورد مقایسه قرار گرفتند. ابزار پژوهش عبارت از یک پرسشنامه باز پاسخ و نیز مصاحبه برای استعاره هایی که افراد در مورد خود و زندگیشان به کار می برند و آزمون افتراق معنایی آزگود برای سنجش نگرش به زندگی و خود بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک طرفه ، آزمون های تعقیبی ، همبستگی و مقایسه فراوانی ها استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد که مضمون استعاره های افراد سه گروه با هم تفاوت دارند. ضمنا استعاره ها در مقایسه با نگرش ها پیش بینی کننده های آسان تر و قوی تر در تبیین حالات روانشناختی سه گروه بودند.

استعاره؛ افسرده؛ مضطرب؛ تهران