ارزیابی کارایی فعالیت Sinorhizobium meliloti و خصوصیات کیفی یونجه تحت تاثیر کاربرد مولیبدن

کشاورزی به مقدار زیادی وابسته به نیتروژنی است که طی همزیستی بین ریزوبیوم ها و گیاه لگوم میزبان آن ها و در گره های ریشه ای این گیاهان تثبیت می شود. فرآیند تثبیت نیتروژن با کمک آنزیمی به نام نیتروژناز انجام می گیرد و عنصر مولیبدن از عناصر مهم در تشکیل ترکیب نیتروژناز است. این تحقیق با هدف بررسی تاثیر مقادیر مختلف مولیبدن و باکتری سینوریزوبیوم بر عملکرد یونجه، انجام شد. آزمایش به صورت طرح کرت های خرد شده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی، شامل کاربرد باکتری سینوریزوبیوم در دو سطح (تلقیح با باکتری سینوریزوبیوم و بدون تلقیح) در کرت های اصلی و مقادیر مختلف مولیبدن در سه سطح (صفر، 5 و 10 کیلوگرم در هکتار) در کرت های فرعی با سه تکرار در سال 1392 در مزرعه موسسه تحقیقات خاک و آب واقع در کرج انجام گرفت. نیتروژن تنها در یک مرحله و در هنگام آبیاری دوم و به میزان 50 کیلوگرم اوره در هکتار به خاک اضافه شد. نتایج نشان دادند که تاثیر سطوح مختلف مولیبدن و باکتری ریزوبیوم بر عملکرد ماده خشک، غلظت مولیبدن در اندام هوایی و ریشه و تعداد گره های ریشه معنی دار گردید. همچنین بالاترین عملکرد ماده خشک مربوط به تیمار کاربرد توام باکتری ریزوبیوم و مولیبدن به میزان 5 کیلوگرم در هکتار با عملکرد 20/21 تن در هکتار بود که از نظر آماری اختلاف معنی داری با شاهد با عملکرد 14/27 تن در هکتار داشت. کاربرد مولیبدن، سبب افزایش تعداد گره در ریشه شد که نسبت به عدم تلقیح تفاوت معنی دار نشان داد. غلظت مولیبدن در اندام هوایی و ریشه با افزایش سطوح مولیبدن بیشتر شد، این افزایش در تیمارهای تلقیح شده با باکتری سینوریزوبیوم نسبت به تیمارهای تلقیح نشده بیشتر بود.

Keywords:

تثبیت نیتروژن , عملکرد , لگوم ها , نیتروژناز