سنجش امنیت غذایی و تعیین کننده های آن در مناطق روستایی(نمونه موردی: کشاورزان بخش مرکزی شهرستان روانسر، استان کرمانشاه)

اهداف: هدف اصلی از پژوهش حاضر سنجش وضعیت امنیت غذایی و تبیین عوامل موثر بر آن در بین کشاورزان کشور است که به صورت موردی در بخش مرکزی شهرستان روانسر انجام شده است. روش: پژوهش کاربردی حاضر با روش توصیفی و تحلیلی تدوین گردیده است که در آن ابزار اصلی جهت گردآوری داده ها، ترکیبی از پرسشنامه های استاندارد امنیت غذایی وزارت کشاورزی آمریکا و پرسشنامه محقق ساخته بوده است. یافته ها/نتایج: یافته های پژوهش نشان داد 21/1 درصد افراد موردمطالعه دارای امنیت غذایی و 78/9 درصد، در حال تجربه درجات مختلف ناامنی غذایی (بدون گرسنگی، با گرسنگی متوسط و با گرسنگی شدید) هستند. نتایج رگرسیون چندمتغیره نشان داد 75/4 درصد از واریانس متغیر وابسته پژوهش، به واسطه اثرات متغیرهای مستقل پژوهش تبیین شده است که این متغیرها به ترتیب اهمیت عبارت اند از: کیفیت زمین، دسترسی به اعتبارات، مالکیت منابع سرمایه ای، پایگاه اقتصادی - اجتماعی، بعد خانوار و پیشامدهای اقتضایی. در این میان دو متغیر بعد خانوار و پیشامدهای اقتضایی، به ترتیب با ضرایب 0/143- و 0/135- دارای اثر منفی بر امنیت غذایی کشاورزان بوده اند. نتیجه گیری: امنیت غذایی در میان تولیدکنندگان اصلی مواد غذایی کشور (کشاورزان) در وضعیت بحرانی قرار دارد و در راستای رفع این محدودیت، توجه به تعیین کننده های شناسایی شده در پژوهش حاضر، از ضروریات می باشد.

Keywords:

امنیت غذایی , مناطق روستایی , کشاورزان , شهرستان روانسر