مریم امینی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
احمدرضا یزدانبخش - استاد، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
اکبر اسلامی - دانشیار، رییس مرکز تحقیقات کنترل عوامل زیان آور محیط و کار، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران،ایران
احسان آقایانی - دانشجوی دکتری بهداشت محیط، دانشکده پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

زمینه و اهداف: صنعت نساجی یکی از بزرگترین مصرف کنندگان آب در جهان است که فاضلاب آن با مقادیر زیاد رنگ، اکسیژن مورد نیازشیمیایی بالا، pH با نوسان زیاد و درجه حرارت بالا شناخته شده است. در میان روشهای تصفیه فاضلاب صنایع نساجی، فرایند انعقاد به دلیلراهبری ساده و اثربخش و همچنین هزینه سرمایهگذاری نسبتا پایین به طور گستردهای مورد استفاده قرار میگیرد. مواد و روش ها: مطالعه در مقیاس آزمایشگاهی بر روی نمونه واقعی و با استفاده از سه منعقد کننده معدنی پلی آلومینیم کلراید، سولفات فریک و کلرورفریک با استفاده از دستگاه جارتست انجام شد. به منظور بهینهسازی فرآیند، متغیرهای pH ، غلظت ماده منعفد کننده، زمان و سرعت انعقاد در حذف رنگ و COD مورد بررسی قرار گرفت. تعین نسبت COD / BOD5 به عنوان شاخص تجزیه پذیری استفاده شد.یافته ها: در شرایط بهینه فرآیند ) pH برابر با 9 ، دوز 250 میلی گرم بر لیتر و سرعت انعقاد 175 دور در دقیقه با زمان 5 دقیقه(، بیشترین مقادیرراندمان حذف رنگ و اکسیژن مورد نیاز شیمیایی با کاربرد پلی آلومینیوم کلراید به ترتیب 95 و 4 / 77 درصد حاصل شد. کاربرد منعقد کننده پلی آلومینیوم کلراید در شرایط بهینه میزان تجزیه پذیری فاضلاب را از 07 / 0 به 21 / 0 افزایش داد. نتیجه گیری: اگرچه فرآیند انعقاد، درصد بالایى از بار آلودگى موجود در فاضلاب را کاهش ودرصد تجزیه پذیری را افزایش می دهد افزایش مىدهد؛ اما تصفیه بیشتر پساب برای تخلیه به محیط زیست ضروری می باشد.

فاضلاب نساجی، رنگ زا، انعقاد، تجزیه پذیری بیولوژیکی