حقوق بنیادین بشر در نهج البلاغه و تطبیق آن با اعلامیه جهانی حقوق بشر

علی رغم نظر کسانی که غرب و اروپا را، یگانه خاستگاه و حامیان حقوق بشر می دانند، اسلام در ارایه و تثبیت این موضوع از هر جهت برتری دارد، هم از نظر سبقت زمانی و هم از نظر جامعیت و کمال؛ زیرا در قرون وسطا که دادگاه های تفتیش عقاید در غرب و اروپا، بدون کمترین اهمیت دادن به حق حیات، کرامت، آزادی و امنیت انسانها، انسانهای بی شماری را به جرم اظهار عقیده برخلاف عقاید کلیسا محاکمه و مجازات و بعضا به زندگی شان خاتمه می دادند، نهج البلاغه با بلیغ ترین و شیواترین بیان، از حیات، آزادی و برابری انسانها حمایت و از انسان به عنوان یک موجود باکرامت یادکرده، و برای او بهترین نظام حقوقی را پایه ریزی نمودند. همچنین هنگامی که در مغرب زمین و اروپا، که امروز خودشان را داعیه داران حقوق بشر می دانند، تبعیضات نژادی، قومی، جنسیتی، و. . . بیداد می کرد، نهج البلاغه در اوج بلاغت منشور مساوات و لغو تبعیض را فریاد می زند. و از حقوق اقلیت های دینی و مذهبی، سخن گفته و از آن حمایت می نمود.

Keywords:

حقوق بنیادین بشر , نهج البلاغه , حیات , کرامت , آزادی , مساوات و امنیت