اثرات مصرف اسید جیبرلیک بر بی دانه کردن و برخی صفات کمی و کیفی میوه سه رقم انگوردانه دار ایرانی

به منظور مطالعه اثرات اسید جیبرلیک در دو زمان 7 و 14 روز قبل از شروع گلدهی بر القاء بیدانگی و بعضی صفات کمی و کیفی خوشه و حبه سه رقم انگور دانهدار ایرانی شامل قزل اوزوم، ریش بابا قرمز و خلیلی قرمز، پژوهشی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در پنج تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد بوتههای تیمار شده با جیبرلین در مقایسه با شاهد از لحاظ درصد جوانهزنی دانه گرده، درصد تشکیل میوه، طول و وزن تر چوب خوشه، تعداد شات بری و حبههای بیدانه در خوشه، وزن حبههای بیدانه، طول دم حبه و TSS اختلاف معنی دار نشان دادند. جیبرلین باعث کاهش جوانهزنی دانه گرده ارقام مورد بررسی شد. تیمار جیبرلین درصد تشکیل میوه را افزایش داد اما واکنش ارقام متفاوت بود. اسید جیبرلیک موجب افزایش طول محور خوشه انگور شد و این افزایش در رقم ریش بابا و قزل اوزوم بیشتر از خلیلی بود. نتایج نشان داد که هورمون جیبرلین باعث ایجاد بیدانگی در حبهها شد و اثر آن روی رقم ریش بابا قرمز بیشتر از قزل اوزوم و خلیلی قرمز بود. در انگور قزل اوزوم تیمار شده با جیبرلین در مرحله 7 روز قبل از گلدهی وزینترین حبههای بیدانه بدست آمد، گرچه تعداد حبههای بیدانه این رقم کمتر از ارقام دیگر بود. جیبرلین موجب افزایش طول دم حبهها شد. بیشترین طول دم حبه مربوط به رقم قزل اوزوم بود که در 14 روز قبل از گلدهی با جیبرلین تیمار شده بود. درصد مواد جامد محلول (TSS) در تیمارهای غوطه ورسازی شده با جیبرلین بیشتر از تیمارهای شاهد بود. مصرف قبل از شروع گلدهی هورمون جیبرلین با غلظت 100 میلی گرم در لیتر در هر سه رقم مورد بررسی باعث تولید حبههای بیدانه ریز شد که در صورت تکرار مصرف هورمون جیبرلین با غلظت 20 تا 40 پیپیام در مرحله بعد از تشکیل میوه میتوان حبههای بیدانه با اندازه قابل قبول تولید نمود.

Keywords:

بی دانگی , جیبرلین , حبه , دانه گرده