نگاشت مدل تولید پایدار با رویکرد مدل سازی ساختاری تفسیری و دیمتل فازی

اندازه گیری شاخص های تولید پایدار به علت دستورات دولت و افزایش آگاهی افراد برای حفاظت از محیط زیست و کاهش ضایعات، در حال تبدیل شدن به یک فعالیت مهم زیست محیطی است. شاخصهای تولید پایدار میتواند برای ارزیابی اثر فعالیتهای مختلف مدیریت و تولید استفاده شود و در نتیجه یک سازوکار مناسب برای نظارت بر عملکرد تولید پایدار به منظور حرکت به سمت پایداری شرکت فراهم کند.هدف از انجام این پژوهش، ارتقاء سطح پایداری در پالایشگاه نفت اصفهان از طریق شناسایی شاخصهای تولید پایدار و تعیین روابط میان این شاخصها به منظور تدوین مدل تولید پایدار و همچنین تعیین شدت اثر شاخصها بر یکدیگر میباشد.بدین منظور با استفاده از مرور گسترده ادبیات موضوعو همچنین نظرات خبرگان، 12 شاخص تولید پایدار در پالایشگاه شناسایی شدند. سپس با استفاده از تکنیک مدل سازی ساختاری تفسیری روابط میان این شاخصها و اثرگذار یا اثرپذیر بودن آنها تعیین گردید. به منظور تعیین شدت این روابط از تکنیک دیمتل فازی بهره گرفته شد. نتایج تحقیق نشان داد که انجام نظارت وکنترل، استفاده از منابع با بهره وری بالا، استفاده از فن آوری با بهره وری بالا، بهینه سازی برنامه تولید برای بهبود بهره وری شاخصهای اساسی دستیابی به تولید پایدار در پالایشگاه می باشند.

Keywords:

پایداری , تولید پایدار , مدل سازی ساختاری تفسیری , تکنیک دیمتل فازی