غلامرضا محمدی - کارشناس ارشد فلسفه تعلیم و تربیت، دانشگاه ابوعلی سینا، همدان، ایران

مقدمه: عوامل بی شماری از جمله عوامل فردی، خانوادگی و اجتماعی درشروع، ادامه و یا بازگشت پس از درمان وابستگی به مواد مخدر موثر هستند. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی نقش دین داری، سبک های فرزند پروری و ناگویی هیجانی در آمادگی به اعتیاد نوجوانان بود. مواد و روش ها: جامعه آماری پژوهش حاضر شامل نوجوانان دختر و پسر پیش دانشگاهی کرمانشاه در سال تحصیلی 1394-1393 بود که در مجموع حدود 10000 نفر بودند. 375 نفر به عنوان نمونه پژوهشی به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه شیوه های فرزند پروری بامریند، پرسشنامه سنجش دین داری آرین، پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو و پرسشنامه آمادگی به اعتیاد زرگر بود. داده های به دست آمده با استفاده از روش های همبستگی و رگرسیون هم زمان و با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که آمادگی به اعتیاد با ناگویی هیجانی، فرزند پروری سهل گیرانه و فرزند پروری مستبدانه رابطه مثبت و با فرزند پروری مقتدرانه و دین داری رابطه منفی معنی دار داشت. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که ناگویی هیجانی، سبک های فرزند پروری و دین داری قادر به تبیین معنادار آمادگی به اعتیاد در نوجوانان می باشد.

سبک های فرزند پروری، دین داری، سهل گیرانه، مقتدرانه، مستبدانه، ناگویی هیجانی