افسون نودهی مقدم - دانشیار، گروه فیزیوتراپی، دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی، تهران، ایران
اعظم حسین زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه فیزیوتراپی، دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی، تهران، ایران
محمدحسن احمدی - کارشناس ارشد مدیریت، دانشگاه علوم انتظامی امین، تهران، ایران
سمانه حسین زاده - استادیار گروه آمار زیستی، دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی، تهران، ایران

مقدمه: ضایعات اسکلتی- عضلانی ایجاد شده در حین تمرینات از جمله مشکلات اساسی در نظامیان می باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین شایع ترین محل آسیب های اسکلتی- عضلانی و بررسی ارتباط بین سابقه ورزشی با بروز آسیب های اسکلتی- عضلانی در دانشجویان پسر بدو خدمت ناجا طی دوره آموزشی شش ماهه تمرینات نظامی بود. مواد و روش ها: طی یک مطالعه کهورت آینده نگرانه، اطلاعات مربوط به بروز ضایعات اسکلتی- عضلانی 150 دانشجو پلیس مرد ناجا طی دوره شش ماهه آموزش نظامی آنها جمع آوری گردید. مشخصات دموگرافیک و سابقه ورزشی گذشته افراد مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از پرسشنامه نوردیک بروز هرگونه ضایعه اسکلتی- عضلانی طی دوره شش ماهه آموزش نظامی آنها جمع آوری شد. بروز شایع ترین ضایعات اسکلتی- عضلانی به صورت درصدی از جامعه کل مورد بررسی محاسبه شد. از آزمون کای اسکور و فیشر برای تعیین ارتباط بین سابقه ورزشی گذشته افراد با بروز ضایعات اسکلتی- عضلانی استفاده شد. یافته ها: در 150 مرد مورد بررسی ناجا شایع ترین محل های آسیب دیده به ترتیب عبارت بودند از: زانو (45.4 درصد)، کمر (30.7 درصد) و مچ پا (17 درصد). همچنین 57.5 درصد افراد باسابقه فعالیت ورزشی و 62.6 افراد بدون سابقه فعالیت ورزشی بعداز انجام تمرینات نظامی دچار آسیب های اسکلتی- عضلانی شدند. نتیجه گیری: اندام های تحتانی و کمر از جمله شایع ترین محل های درگیر طی دوره شش ماهه آموزش نظامی بودند. همچنین داشتن سابقه ورزشی و احتمالا سطح آمادگی جسمانی بالاتر این افراد می تواند نقش حفاظتی در بروز ضایعات اسکلتی- عضلانی داشته باشد.

آموزش نظامی، ضایعات اسکلتی- عضلانی، تمرینات نظامی پلیس