مرضیه دشت بش - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
احمد امین - استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران

زن در عرفان و تصوف اسلامی از جایگاه والایی برخوردار است، به گونه ای که در تاریخ همواره شاهد حضور زنانی هستیم که دارای ذوق عرفانی بوده و مقامات و منازل سیر و سلوک را یکی پس از دیگری طرح کرده اند. سیر و سلوکی که تنها به مردان اختصاص ندارد، بلکه زنان در سیر و تعالی و نیل به کمال الهی در پرتو عبادات و اطاعت از حق با مردان شریک بوده اند. از این دیدگاه در قرآن و تعالیم اسلامی زن موجودی دیگر یا جنس دوم تلقی نمی شود، بلکه زن و مرد در سرشت و سرنوشت دارای گوهری واحد هستند که جنسی را بر جنس دیگر مزیت و برتری نیست و محور اصلی، جان ادمیت است نه مذکور و مونث بودن، عرفان زن را کامل ترین مظهر حب الهی و محل تجلی و ظهور کمالات حق می داند که با تاسی از آیات و احادیث و روایات دینی دارای مقام معشوقی بوده و مرآتی که مرد اسماء و صفات الهی را در آینه وجودی وی مشاهده می کند و به معرفت نفس نایل می گردد از این رو گروهی که جمال محبوب ازلی را درصور مظاهر می جسته اند، وجود زن را بهترین مظهر و نمودگاه حضرت حق یافته و به زن عنایت و توجه ویژه ای داشته اند.

زن، عرفان اسلامی، نفس واحده، عشق، محبت، عبادت