هادی عباس نژادخراسانی - دانشجوی دکتری تخصصی زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قایم شهر
حسین منصوریان - دکتری زبان و ادبیات فارسی و دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قایم شهر

مولانا عارفی است که اشعار اجتماعی او با محیط پیرامون وی، رابطه ی تنگاتنگی دارد. از آنجایی که مخاطبان اشعارش مردم جامعه هستند، بنابراین به مقتضای فهم و بینش آنان و برای القای بهتر، مقداری از بینش ها و تفکرات متفاوت درباره ی زنان در مثنوی معنوی او انعکاس یافته است. نگاه مولانا به زن نگاهی نسبی و دوسویه است. گاه زن در اثار او پلی است از عشق مجازی به عشق حقیقی و نمایشگر جلوه ی جمال و جلال حق تعالی که به راستی مقصود او را از خلقت زن بیان می دارد، به گونه ای که همواره در زندگی خصوصی خویش زنان را تقدیس نموده است. گاهی نیز زن در اشعار او تنها به صورت رمز و تمثیلی برای درک بهتر پیام در نقش های نمادین پست آورده می شود که با حضورش مفاهیم اخلاق بزرگی را می توان پند گرفت. نگارنده این مقاله به سهم و توان خ ود کوشیده است تا توجه خاص مولانا را به دیگر جنبه های شخصیتی زن از جمله: نفس، عشق، ازدواج، نقش مادری و میزان تاثیرپذیری آن بر اندیشه و تفکر وی را مورد تحلیل و بررسی قرار دهد.

زن، شخصیت، مولانا، بررسی