نرگس سادات ایوب نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد الهیات ومعارف اسلامی-فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه آزاد واحد مشهد
مولود گرمرودی ثابت - استادیار، عضو هییت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، دانشکده الهیات و معارف اسلامی
حسین احمری - دانشیار، عضو هییت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، دانشکده الهیات و معارف اسلامی

مرگ به لحاظ پزشکی و زیست شناسی پایان زندگی موجود زنده است که طی آن ساختار حیاتی به کلی نابود می شود عوامل موجب مرگ نیز متعدد و متنوع اند که عبارتند از بیماری، پیری، سوء تغذیه ،تصادفات، شکار، نابودی زیستگاه، بلایای طبیعی وموارددیگر.معمولا در تعریف اتانازی گفته شده که نوعی مرگ، مردن، قتل یاکشتن است اما از روی ترحم، شفقت، یا رضایت و انتخاب خود بیمار به کمک پزشک، از طریق دادن داروهای خاص یا ندادن و قطع دارو یا با وسایل، ابزارها و تجهیزات پزشکی و استعمال دارویی خاص.اکنون بحث برسراین است که آیا پزشک حق دارد چنین تصمیمی رابگیرد چه به طور مستقل و چه به تقاضا و درخواست بیمار ، یا حتی به درخواست خویشان ونزدیکانش ، یا مقامات مسیول یا دیگران . آیا خود بیمار حق چنین تصمیمی را دارد که مرگ را انتخاب کند . این را حق مردن نامیده اند و در دیگر اینکه چه کسی حق دارد در این مورد تصمیم گیری کند در این مقاله سعی شده با استفاده از منابع کتابخانه ای جهت پاسخ به این سوالات پدیده اتانازی را در حوزه فقهی و حقوقی مورد بررسی قرار گیرد.از دیدگاه مقررات ایران قتل ترحم آمیز در تقسیم بندی انواع قتلهای ممنوعه قرار میگیرد و با توجه به مبانی فقهی حقوق اسلامی، قتل عدوانی در همه اشکال آن ممنوع و مجرمانه میباشد. اساسا0 سه اتهام بر شخص مسیول بیمار وارد است، مباشرت در قتل، مشارکت در قتل و یا دست کم معاونت در قتل می باشد.که در این مقاله به تفصیل به ماده های قانونی و مسایل فقهی آن پرداخته می شود.

اتانازی، مرگ ترحم آمیز، فقه، حقوق، جرم