بررسی موقعیت قاعده منع تحصیل دلیل در حقوق ایران

دادرسی های مدنی شامل اصول و قواعدی می باشند که در نظام دادرسی به دنبال هدفی می باشند. یکی از اصول و قواعد دادرسی قاعده منع تحصیل دلیل می باشد که مسیله بسیار مهمی می باشد. از ابتدای شکل گیری حقوق موضوعه در کشور ایران قاعده منع تحصیل دلیل جزیی از مجموعه اصول و قواعد حاکم بر دادرسی مدنی ایران بوده است؛ اما با توجه به تغییرات قانون گذاری در ایران این قاعده دستخوش تغییراتی گردیده است. این تحقیق یک تحقیق نظری کاربردی است ؛ که به بررسی وضعیت قاعده در قوانین قبل از انقلاب و بعد از انقلاب می پردازد .نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که در حقوق موضوعه ای ران باتوجه به قوان ین موجود تنها علم ناش ی ازادله معتبر دانسته شده و علم شخص ی دادرس فقط کارکرد کنترلی سا یر ادله را بر عهده دارد؛ به عبارت دیگر تنها در مقابل ادله خلاف واقع ایستادگ ی میکند اما نمیتواند درصدد اثبات امری برآی د و تحول نظام ها ی حقوقی مدرن نشان می دهد که بخش اعظم تلاشها در عرصه ی دادرسی، آفرینش نظامی عادلانه و حقیقت مدار بوده است.

Keywords:

دادرس , علم دادرس , قاعده منع تحصیل دلیل