خاتون مهیمی - محقق و پژوهشگر حقوق
محمود روح الامینی

بایگانی کردن پرونده یکی دیگر از تدابیر قضایی است که سبب سرعت بخشیدن به فرایند کیفری می شود. از این رو قرار 1 بایگانی کردن پرونده نوعی قرار نهایی است که طی آن مقام تعقیب، بنا به اختیار خود از تعقیب متهم منصرف می شود.در نظام کیفری ایران تا پیش از تصویب قانون ایین دادرسی کیفری 1392 این تدبیر در شمار ی از مقررات تقنینی و در مورد برخی از جرایم خاص مانند جرایم حوزه امور پزشکی و دارویی، حمل و نقل کالا و مسافر، پست، احتکار و گرانفروشی پیش 2 بینی شده بود. تدوین کنندگان قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 ،این نهاد ارفاقی را در ماده 80 پیش بینی نموده اند. این ماده اگر چه اقدام مناسبی در جهت سرعت بخشیدن به فرایند رسیدگی کیفری است و از اطاله دادرسی می کاهد ولی با این همه ایرادات و اشکالاتی نیز بر پان وارد است. یکی از مهمترین ایرادات این ماده محدود بمودن دامنه ی جرایم مشمول قرار بایگانی است. در این تحقیق سعی می شود مفهوم این قرار و جایگاه آن در قانون آیین دادرسی کیفری و همچنین نقاط قوت و نقاط ضعف ان مورد بحث و بررسی قرار بگیرد.

قرار بایگانی پرونده، قانون آیین دادرسی کیفری ایران