رضا آقاعباسی - دانشجو دکترا فقه و حقوق خصوصی دانشگاه خوارزمی
آسیه نقیب شهربابکی - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه شهیدباهنر کرمان

درحقوق قراردادها بخصوص در عرصه حقوق تجارت و تجارت بین الملل، اجرای به موقع تعهدات قراردادی از اهمیت بسزایی برخوردار است، لذا مهمترین دغدغه طرفین قرارداد و همچنین قانونگذاران عدم پایبندی به اجرای قرارداد و خلف وعده یکی از طرفین قرارداد محسوب میشود، از این روست که در صورت استنکاف متعهد از اجرای تعهد قراردادی، باید دید متعهدله از چه ضمانت اجرایی برای نیل به اهداف قراردادی خود میتواند برخوردار باشد. راه حل نظامهای حقوقی در این باره متفاوت است، درپاره ای از نظامهای حقوقی اصل اولی الزام متعهدبه اجرای عین تعهد میباشد و درصورت تعذر اجبار راهکار فسخ و یا پرداخت خسارت مطرح میگردد. و دربرخی از نظامهای حقوقی تفکر و رغبت اولی به سوی جبران خسارت بوده و به صورت استثنایی الزام متعهد به اجرای عین تعهد مطرح میباشد، و در نهایت، در گروه دیگری از نظامهای حقوقی، متعهدله مخیر بین درخواست اجرای تعهد و فسخ قرارداد و اخذ خسارت میباشد و کنوانسیون بیع بین المللی کالا که ثمره 50 سال تلاش حقوقدانان است نیز به نحو نامطلوبی مساله را مطرح نموده و طرفین قرارداد را در وادی حیرت رها نموده است. (داراب پور، 1379 :191 (نظامهای حقوقی ایران، انگلیس و فرانسه که هرکدام یکی از دیدگاههای سه گانه فوق را دارند به همراه کنوانسیون بیع بین المللی کالا مصوب 1980 وین که علی القاعده آوردگاه تفکرات حقوقی نظامهای حقوقی جهان است،مدنظرما درمطالعه و بررسی تطبیقی این نوشتار میباشد، بنظر میرسد حاصل مطالعه و ارزیابی تطبیقی نظامهای حقوقی مذکور میتواند افزون برآگاهی نسبت به میزان کارآمدی هرکدام از آنها، ما را به سمت ارایه پیشنهاداتی هم در حقوق ایران و هم در کنوانسیون بین المللی بیع کالا، جهت نزدیک تر شدن راهکارها در زمینه اجرای اجباری عین تعهدات قراردادی به هنگام نقض قراردادها باشد.

نقض قرارداد، اجرای عین تعهدات، پرداخت خسارت، فسخ قرارداد