شیوا حسن زاده گان - کارشناسی ارشد مهندسی طراحی محیط زیست. دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات. تهران. ایران

کودکان حساس ترین و آسیب پذیرترین افراد هر جامعه به حساب میآیند و از طرفی مهمترین بخش جامعه را تشکیل میدهند و دوران کودکی بعنوان دورانی که بستر مناسبی در جهت شکلگیری شخصیت و همچنین ارتقاء سطح توانمندی های آتی انسان است، دارای اهمیت است. بر همین اساس می بایست محلات و فضاهای باز شهری بر مبنای در برآورده ساختن بستر کالبدی مناسب جهت تحرک آزاد، فعالیت، ایمنی و سلامت کودکان شرایط مناسب را برای زندگی و رشد جسمی، ذهنی و روحی طراحی و ساخته شده تا ضمن فراهم شدن مناسبترین شرایط برای رشد (در همه ابعاد: جسمی- ذهنی و روحی- روانی) در کودکان، امکان برخوردهای اجتماعی سازنده و همچنین آشنایی با آموزه های اسلامی نیز برای آنان تامین شود.پژوهش حاضر، بر مبنای این هدف، در صدد است که مبانی و اصول مورد نیاز را برای طراحی پارک دوستدار کودک با رویکرد آموزش را از خلال مبانی نظری رشته های طراحی و نظریات مختلفی که در خصوص ویژگی های روانشناختی کودکان به شکل رابطهای که به لحاظ دریافتی، ادراکی، رفتاری با محیط برقرار میکنند و توقعاتی که به واسطه این رابطه در آنان ایجاد میشود همراه با حد اکثر استفاده و بهره گیری از عوامل وعناصر طبیعی با توجه به علایق کودکان استخراج نماید.

کودک، شهر، طراحی، پارک دوستدار کودک