حسین انصاری - دانشیار گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
آرمین بوستانی - دانشجوی دکترای تخصصی گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
علیرضا طباطبایی - دانشجوی دکترای تخصصی گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، شرکت آب و فاضلاب مشهد
مجید فروزش - دانشجوی دکترای تخصصی گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، شرکت آب و فاضلاب مشهد

در مدیریت جدید منابع آب با توجه به محدودیت در بهره برداریو توسعه منابع آبی در دسترس جوامع شهری، بایستی به مدیریتتقاضا بیشتر از مدیریت تامین توجه گردد. از طرفی رسیدن به الگویمصرف پایدار، تنها با اعمال مولف ههایی نظیر رعایت الگوی مصرف،فرهنگ سازی، اصلاح قوانین تعرفه گذاری و سیاست های تشویقی،اصلاحی و یا بازدارنده در بخش مدیریت کلان امکان پذیر است. درنظر گرفتن فاکتورهای تعیین کننده ی تقاضای آب از یک سو و اقداماتکاهنده ی مدیریت مصرف از سوی دیگر، بایستی به عنوان یک راهارتباطی مخصوص بین سیاس تگذاری تامین آب، قابلیت در دسترسبودن و منابع تجدیدپذیر تلقی شود. با توجه به موقعیت مکانی وزیارتی در شهر مشهد، علاوه بر متغیرهای تصمیم گیری جامعه شهری،تامین آب شرب و بهداشتی برای زایران، اهمیت بالایی نزد مدیرانتصمیم گذار دارد. عدم تبعیت برنامه ورود زایران از یک الگوی زمانیخاص و یکنواخت، برآورد میزان مصرف و تقاضای موجود در شبکه رامشکل می کند. به دلیل قرارگیری دشت مشهد در محدوده ی ممنوعه،امکان حفر چاه جدید در این دشت بحرانی وجود ندارد. لذا با توجهبه بحرا نهای آتی و موقعیت خاص شهر مشهد به لحاظ مذهبی ولزوم تامین آب شرب این شهر، بررسی وضعیت تامین آب از مخازنشرب برای برنام هریزی کلان در تامین آب شرب شهر در افق 1420 وارایه رهیاف تهایی برای بهره برداری از منابع آب متعارف و غیرمتعارفضروری به نظر می رسد. با تعیین صحیح کلیه عوامل تعیین کننده یمصرف (چشم انداز 30 ساله)، می توان تخمین مناسبی برای میزانتقاضای آب شرب شهری مشهد با رویکرد مدیریت مصرف ارایه نمود.

مدیریت مصرف، تامین آب، آب شرب مصرفی، شهر مشهد، افق 1420