مدیریت آموزش عالی در راستای جهانی شدن

آموزش عالی نمادی از رشد یا افول یک جامعه می باشد. نیروی متخصص تربیت یافته یک جامعه و افکار و اعمال اجرایی آنها همگی محصول آموزش عالی می باشند. درصورتیکه این نیروهای متخصص متناسب با نیازهای جامعه و دنیا تربیت نیافته باشند موجب اتلاف منابع مالی و منابع انسانی خواهد شد. با توجه به مفهوم جهانیشدن در دنیای امروز ورشد جمعیت در سالهای اخیر، بین المللی شدن آموزش عالی از مفهومی که صرفا به جابجایی دانشجویان مربوط بود به مفهومی گسترده تر تبدیل شده است که مستلزم بهبود کیفیت در مراکز آموزش عالی، استفاده از فناوریها و تکنولوژیهای جدید و رقابت در سطح جهانی میباشد. در مدیریت مدرن، هم ساختار بومی وهم ساختار جهانی نقش ایفا میکنند و امروزه بین المللی نمودن به شاخصی برای سنجش کیفیت آموزش عالی در کشورها بدل گشته است.حرکت بهسوی جهانی نمودن آموزش عالی مستلزم این است که مدیران برنامهریز آموزش عالی نگاه کلانی به نیازهای جامعه خود وجهان پیرامون داشته باشند و با ارایه برنامه های سازنده همراستا با آموزش عالی دنیا نیروهای متخصص و کارآمد به جامعه ارایه نمایند. با رشد دانش و افزایش روزافزون فناوریهای ارتباطات ونیز شبکه های اجتماعی مدیران آموزش عالی میتوانند با بهرهگیری از این امکانات در راستای ارتقاء کیفیت و کمیت سیستم آموزشی گامهای موثر بردارند.

Keywords:

جهانی شدن , آموزش عالی , ارتقاء کیفیت , خصوصی سازی