تعیین میزان شیوع و بررسی عوامل خطر ضایعات محوطه دهانی گوسفند و بز در جنوب ایران

ضایعات محوطه دهانی یکی از موثرترین عوامل بر روی سلامت و راندمان تولید است. هدف از انجام این پژوهش ارزیابی شیوع این ضایعات شامل بیماری های دندان، استخوان های فک و بافتهای نرم، در بین نشخوارکنندگان کوچک در منطقه جنوب ایران و بررسی تاثیر عوامل خطر این دسته از بیمار یها شامل سن، جنس، گونه، نژاد، جیره، اندازه و نحوه مدیریت دامپروری ها است. شاخص های بررسی میزان شیوع بیمار یهای محوطه دهانی با دامنه اطمینان 95 درصد برآورد شد. برای بررسی ارتباط بین شیوع و عوامل خطر پیشنهاد شده، از روش رگرسیون لجستیک تک متغیره و چند متغیره استفاده گردید. نتایج ما نشان داد که از 1342 دام مورد بررسی به ترتیب 523 ) 39درصد(، 123 ) 2/ 9 درصد( و 81 راس )شش درصد( دارای ضایعات بالینی دندانی، استخوان های فک و بافتهای نرم هستند. از عوامل خطر مورد مطالعه بین جنس، نژا دهای بز، گرو ههای سنی، مدیریت دامپروری و جیره با میزان شیوع، رابطه معنی داری داشت. شانس ابتلا به بیماری های دندانی با افزایش سن نیز افزایش قابل توجهی نشان داد و در بز نژاد پاکستانی نسبت به نژاد سانن بیشتر بود. در بررسی لجستیک بیمار یهای دندان، شانس ابتلا در جنس ماده نسبت به نر 7/ 1 برابر بود و در دامپروری های با مدیریت سنتی و تغذیه با جیر ه های علوفه ی به ترتیب 5/ 3 و 5/ 2 برابر دامپرور یهای با مدیریت صنعتی و جیر ههای دانه ی-علوفه ی برآورد شد. در نظر گرفتن عوامل فوق از طریق آگا هسازی دامداران در جهت جوا نسازی دا مها، انتخاب نژاد مناسب و نظارت دقیق بر نحوه مدیریت و نوع جیره می تواند نقش عمده ی در کاهش هزینه ها و افزایش بازدهی اقتصادی واحدهای دامپروری داشته باشد.

Keywords:

ضایعات محوطه دهانی , عوامل خطر , گوسفند و بز , جنوب ایران