تاثیر القای تتراپلوییدی بر تخم گشایی، بازماندگی، شاخص های رشد و ترکیب بیوشیمیایی لاشه قزل آلای رنگین کمان Oncorhynchus mykiss

هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر القای تتراپلوییدی در قزل آلای رنگین کمان بر بازماندگی، رشد، ویژگیهای لاشه و همچنین ترکیب اسید های چرب عضله میباشد. برای این کار از 8 مولد ماده با میانگین وزن 246 ± 1600 گرم و 6 مولد نر با میانگین وزن 186 ± 1393 گرم که از نظر سنی 4 ساله بودند استفاده شد. شوک دمایی 65 ساعت-درجه بعد از لقاح و به مدت 10 دقیقه و با دمای 28 درجه سانتی گراد اعمال شد. نتایج نشان داد درصد القای تتراپلوییدی به صورت میانگین 2± 21 / 68 بود که با اندازه گیری گلبو لهای قرمز مشخص شد. نرخ بازماندگی از مرحله لقاح تا چشم زدگی در گروه تحت شوک دی رهنگام برای القای تتراپلوییدی 20 / 1± 33 / 67 بود که نسبت به گروه دیپلویید که 59 / 1± 12 / 92 به طور معناداری کاهش یافت ) 05 / p > 0 (. بازماندگی در مرحله چشم زدگی تا تخم گشایی در گروه تحت شوک 55/33±1/33 بود که نسبت به گروه دیپلویید که 45 / 0± 10 / 98 به طور معناداری کاهش یافت ) 05 / p > 0 ( از نظر شاخصهای رشد نظیر وزن نهایی و افزایش وزن در انتهای دوره آزمایش یعنی 38 روز بعد از شروع تغذیه فعال گروه تحت شوک به طور معناداری بهتر از گروه دیپلویید بود ) 05 / p > 0 (. ترکیب بیوشیمیایی لاشه از نظر میزان پروتیین، چربی و رطوبت بین دو گروه تفاوت داشت ) 05 / p > 0 ( نتایج این پژوهش نشان داد که در اثر شوک دیرهنگام القای تتراپلوییدی میزان بازماندگی در مراحل اولیه تکامل ماهی کاهش می یابد و همچنین میزان اسیدهای چرب اشباع کاهش می یابد.

Keywords:

قزل آلای رنگین کمان Oncorhynchus mykiss , تتراپلوییدی , بازماندگی , ترکیب اسید چرب