حسین جناآبادی - دکترای روانشناسی، استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه سیستان و بلوچستان

علاوه بر نقایص جسمانی و محرومیت های ناشی از آن، ضعف مهارت های اجتماعی در کودکان استثنایی م یتواند منشا بسیاری از اختلالات رفتاری آنان شود . بنابراین هدف اصلی مطالعه حاضر بررسی تاثیر آموزش مهارت های اجتماعی بر کاهش اختلالات رفتاری این کودکان است. مطالعه حاضر به شیوه نیمه آزمایشی با بهره گیری از طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه انجام شده است. جامعه آماری آن تمام دانش آموزان استثنایی پایه پنجم ابتدایی مدرسه مختلط کوثر شهر زاهدان در سال تحصیلی 90-1389 می باشد که تعداد 24 دانش آموز دختر و پسر به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه و در دو مرحله (قبل و 45 روز پس از اجرای برنامه مهارت های اجتماعی) مورد مطالعه قرار گرفتند . در هر دو مرحله (پیش و پس از دوره آموزشی) پرسشنامه به صورت مصاحبه انفرادی تکمیل گردید . ابزار سنجش شامل دو بخش اطلاعات دموگرافیکی و بخشی از آزمون SCL-90-R جهت سنجش پرخاشگری و اضطراب بود. داده ها از طریق آزمون T مستقل و با استفاده از نرم افزار SPSS17 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد دان ش آموزان آموزش دیده در مقایسه با دانش آموزان آموزش ندیده اختلالات رفتاری کمتری داشتند . در نتیجه آموزش صحیح و مداوم مهارت های اجتماعی خصوصا در مولفه های همکاری، ابراز وجود و خودکنترلی می تواند راه حل مناسبی برای کاهش اختلالات رفتاری کودکان استثنایی باشد.

مهارت های اجتماعی، پرخاشگری، اضطراب، کودکان استثنایی