اعظم مرادی - عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور مرکز شهرکرد
صدیقه رضایی دهنوی - عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور

هدف: هدف این تحقیق بررسی و مقایسه اثربخشی آموزشهای گروهی عزت نفس، خودکارآمدی و انگیزش پیشرفت بر عزت نفس زنان با معلولیت جسمی حرکتی شهر اصفهان بود. روش: طرح تحقیق نیمه تجربی بود. جامعه آماری شامل کلیه اعضای زن 35-18 ساله تشکل غیردولتی جامعه معلولان شعبه شهر اصفهان بود. برای نمونه گیری 80 نفر از جامعه آماری به طور تصادفی انتخاب شدند و پس از اجرای مقیاس عزت نفس روزنبرگ 40 نفر از آنهاکه عزت نفس شان از نیم دیگر آزمودن یها پایینتر بود، به عنوان نمونه نهایی انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه آزمایشی ویک گروه گواه واگذار شدند. سپس برای هر یک از گروه های آزمایشی 1، 2 و 3 به ترتیب برنامه آموزش گروهی عزت نفس، آموزش گروهی خود کارآمدی و آموزش گروهی انگیزش پیشرفت، در قالب 9 جلسه هفتگی 120 دقیقه ای برگزار شد. پس از اتمام جلسات آموزش، پس آزمون با به کارگیری مقیاس عزت نفس روزنبرگ، بر روی هر سه گروه آزمایشی و گروه گواه انجام شد. برای سنجش ویژگی های آزمودنی ها علاوه بر پرسشنامه کیفیت زندگی، پرسشنامه مشخصات جمعیت شناختی نیز به کار برده شد. برای تجزیه و تحلیل داد هها از تحلیل کواریانس، تحلیل مانکوا و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. برای آزمون فرضیه ها سطح احتمال 0/05> p استفاده شد. یافته ها: یافته ها حاکی از اثربخشی آموزش گروهی عزت نفس (0/023=p) آموزش گروهی خود کارآمدی (0/006 =p) و آموزش گروهی انگیزش پیشرفت (0/016=p) بر عزت نفس بود، اما اثر بخشی سه نوع آموزش گروهی با یکدیگر تفاوتی نداشت. نتیجه گیری: هر یک از روشهای آموزش گروهی عزت نفس، آموزش گروهی خود کارآمدی و آموزش گروهی انگیزش پیشرفت می تواند بر بهبود عزت نفس افراد با معلولیت جسمی و در نتیجه توانبخشی آنها موثر باشد. بر این اساس پیشنهاد م یشود که این سه نوع برنامه آموزشی به صورت منظم در مراکز درمانی و آموزشی و تشکل های غیردولتی مخصوص افراد با معلولیت جسمی اجرا گردد.

عزت نفس،آموزش گروهی عزت نفس،آموزش گروهی خود کارآمدی، آموزش گروهی انگیزش، زنان با ناتوانی جسمی حرکتی