اثربخشی الگودهی ویدیویی بر ارتباط چشمی و تعاملات اجتماعی کودکان با اختلال های طیف اتیستیک

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی الگودهی ویدیویی بر ارتباط چشمی و تعاملات اجتماعی کودکان با اختلال های تس اتیستیک بود. روش پژوهش آزمایشی تک آزمودنی بود. جامعه آماری شامل همه کودکان با اختلال هایطیف اتیستیک شهر تبریز بود . نمونه شامل چهار کودک (دو پسر و دو دختر) شش تا 10 سال با اختلال های طیف اتیستیک بودند که به شیوه در دسترس از مرکز ویژه کودکان اتیستیک انتخاب شدند. از طرح خطوط پایه چندگانه برای هر آزمودنی استفاده شاد و برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل نموداری استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که روش الگودهی ویدیویی بر ارتباط چشمی و تعاملات اجتماعی آزمودنی ها تاثیر ندارد.

Keywords:

الگودهی ویدیویی , ارتباط چشمی , تعاملان اجتماعی , اختلال های طیف اتیستیک