دلبستگی به خدا و تاب آوری در مادران دانش آموزان کم توان ذهنی و عادی

هدف پژوهش حاضر مقایسه دلبستگی به خدا و تاب آوری در مادران دانش آموزان کم توان ذهنی و عادی و نیز پیش بینی تاب آوری بر اساس دلبستگی به خدا در این گروه ها بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. داده ها با استفاده از نمونه گیری تصادفی خوشه ای از مدارس دانش آموزان کم توان ذهنی و مدارس عادی شهرستان مشگین شهر جمع آوری شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس دلبستگی به خدا روات و کرکپاتریک و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون استفاده شد. گروه نمونه شامل 92 نفر از مادران دانش آموزان کم توان ذهنی و 94 نفر از مادران دانش آموزان عادی بودند. نتایج شاخص هوتلینگ برای آزمون تفاوت بین گروه ها نشان داد که بین دو گروه در تمامی ابعاد متغیر دلبستگی به خدا (ایمن، اجتنابی، اضطرابی) و تاب آوری تفاوت معنادار وجود دارد. در رگرسیون چندگانه به روش گام به گام، از بین انواع دلبستگی، دلبستگی ایمن به خدا میزان تاب آور بودن را در مادران دانش آموزان عادی و دلبستگی اجتنابی به خدا، کاهش تاب آوری را در مادران دانش آموزان کم توان ذهنی در مقایسه بین این دو گروه پیش بینی کرده است. نتایج به دست آمده نشانگر این است که نوع دلبستگی به خدا میتواند بر میزان تاب آوری افراد در مواجهه با چالش های زندگی تاثیر گذارد.

Keywords:

دلبستگی به خدا , تاب آوری , مادران دانش آموزان کم توان ذهنی و عادی