زینب حیدری - روه تربیت بدنی و علوم ورزش، واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرعباس
لیلا قربانی قهفرخی - روه تربیت بدنی و علوم ورزش، واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرعباس

سیستم های ارزیابی عملکردی ازجمله سیستم های ارزیابی عملکرد عمدتا متکی به سنجه های مالی بوده و امور مالی شرکت ها مسیول انجام این ارزیابی بودند. روش های سنتی ارزیابی عملکرد که عمدتا برسنجه های مالی استوار بودند، نه تنها در انعکاس کامل دلایل توفیق یا عدم توفیق شرکت ها کفایت لازم را نداشتند بلکه ارتباط منطقی و علت ومعلولی بین عوامل محرکه توفیق و دستاورد های حاصله نیز برقرار می کرد از این رو در حمایت از برنامه های مدیریت بخصوص برنامه های استراتژیک سازمان ناتوان بودند درنهایت با پیشرفت های سال های اخیر درزمینه مدیریت منابع انسانی رویکردها و الگوهای متعددی متناسب با جو و شرایط حاکم برسازمان های مختلف ورزشی، صنعتی، خدماتی، علمی و آموزشی ارایه شده است. هر سازمان به منظور آگاهی از میزان مطلوبیت و کیفیت فعالیت های خود بالاخص در محیطهای پیچیده ی پویا، نیاز مبرم به نظام ارزیابی دارد. از سوی دیگر فقدان وجودنظام ارزیابی و کنترل در یک سیستم به معنای عدم برقراری ارتباط با محیط درون و برون سازمانی تلقی می گردد که پیامد آن کهولت و در نهایت مرگ سازمان است. امروزه مدیران ارشد بسیاری از شرکت ها و سازمان های انتفاعی و غیر انتفاعی، وقت و منابع مالی قابل توجهی را صرف تدوین استراتژی و تعیین راهبردهای اساسی سازمان های خود می کنند؛ ولی اکثر آنها از عدم اجرای مطلوب استراتژی های خود سخن می گویند. چشم اندازی که این مدیران برای سازمان های خود تصویر می کنند برای خود آنها کاملا روشن است؛ ولی آگاهی و درک کارکنان آنها از این چشم انداز بسیار کم و همسویی و همدلی آنهابرای تحقق اهداف منبعث از این چشم انداز بسیار کمتراست.

سیستم ارزیابی، کیفیت، استراتژی، راهبرد اساسی، چشم انداز