محمد جواد فریدونی - دکتری فیزیولوژی گیاهان زراعی و دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه یاسوج
هوشنگ فرجی - دکتری فیزیولوژی گیاهان زراعی و دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه یاسوج

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف آبیاری و روش های کشت بر بهروری مصرف آب و عملکرد کمی و کیفی ذرت شیرین، آزمایشی به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه یاسوج در سال 1394 اجرا گردید . عامل اصلی آزمایش شامل آبیاری در 3 سطح، 100(I1) و 75(I2) و 50 درصد نیاز آبی گیاه (I3) و عامل فرعی شامل روش های کشت در 6 سطح، کشت بذر زیر خاکپوشه پلاستیک در 15 فروردین ماه (CT1) کشت نشا زیر خاکپوشه پلاستیک در 15 فروردین ماه (CT2) کشت بذر به روش متداول در 15 اردیبهشت ماه (CT3) کشت بذر زیر خاکپوشه پلاستیک در 15 اردیبهشت ماه (CT4) کشت نشا زیر خاکپوشه پلاستیک در 15 اردیبهشت ماه (CT5) و کشت نشا به روش متداول در 15 اردیبهشت ماه (CT6) بودند. نتایج نشان داد که برهم کنش آبیاری و روش های کشت بر صفات عملکرد بلال و بهروری مصرف آب معنیدار گردید. بیشترین عملکرد بلال در تیمارهای I2CT2 ،I1CT1 ،I2CT1 و I1CT2 به ترتیب معادل 14420 و 14414/4 و 13691/7 و 13513/5 کیلوگرم بر هکتارو میزان مصرف آب در تیمارهای مذکور به ترتیب معادل 2521 و 3362 و 2385 و 3180 متر مکعب بر هتار بود . عملکرد بلال در تیمارهای کشت نشا در مقایسه با تیمارهای کشت بذر و همچنین تیمارهای خاکپوشه در مقایسه با تیمارهای بدون خاکپوشه به ترتیب حدود 2/85 و 27/80 درصد افزایش یافت.بیشترین بهروری اقتصادی مصرف آب در تیمارهای I3CT2 ،I2CT1 ،I2CT2 و I3CT1 به ترتیب معادل 2/21 و 2/18 و 2/16 و 2/14 کیلوگرم بر مترمکعب بدست آمد. استفاده از نشا و خاکپوشه پلاستیک باعث تسریع رشد و نمو گیاه و تولید خارج از فصل شد.حفظ رطوبت زیر خاکپوشه پلاستیک، باعث افزایش میزان قند و درصد ساکارز دانه گردید. در مناطقی که محدودیت آب وجود دارد، جهت رسیدن به حداکثر عملکرد کمی و کیفی، استفاده از تیمار تامین 75 درصد نیاز آبی گیاه و کشت نشا زیر خاکپوشه امکانپذیر است.

آبیاری قطرهای نواری (تیپ)، تبخیر و تعرق، کم آبیاری، نشا