محمدرضا هاشمی - دانشیار گروه زبان انگلیسی، دانشگاه فردوسی مشهد
امیرداوود حیدرپور - دانشجوی دکترای مطالعات ترجمه دانشگاه فردوسی مشهد

تاریخ پژوهی ترجمه از جمله حوزه هایی است که در سال های اخیر توجه ترجمه پژوهان را به خود جلب کرده است. یکی از محورهای قابل بررسی در این زمینه نقد ترجمه است که می توان آن را مهم ترین جلوه پیوند نظریه و عمل ترجمه و آیینه ای تمام نما از هنجارهای حاکم بر تولید و پذیرش ترجمه در یک کشور دانست. با توجه به نبود پژوهش های روشمندی در زمینه چگونگی انجام نقد ترجمه در ایران معاصر، در پژوهش حاضر سعی داریم تا با بررسی مبانی معنا شناختی مورد نظر منتقدان ترجمه در ایران قبل از انقلاب، بخش کوچکی از این خلا را پر کنیم. در این پژوهش که به صورت کتابخانه ای انجام شده است، مجلات سخن، راهنمای کتاب، انتقاد کتاب و صدف عنوان مجلات تخصصی نقد مرجع تحقیق قرار گرفتند . نتایج این بررسی نشان می دهد مبانی معنا شناختی به کار گرفته شده در نقدهای ترجمه دوم قبل از انقلاب بیشتر تابع خلاقیت های فردی منتقدان و نیز میزان دانش زبانی و آشنایی آنها با مبانی زبان شناسی روزگار خود بوده است.

تاریخ پژوهشی، ترجمه ، نقد ترجمه، معناشناسی، هنجار