خلیل قاضی زاده - استادیار گروه زبان و ادبیات انگلیسی ، دانشگاه فردوسی مشهد
فاطمه حیدری - دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات ترجمه دانشگاه فردوسی مشهد

ترجمه عبارت است از انتقال یک سیستم زبانی به زبانی دیگر که این امر در تمام سطوح زبانی و فرازبانی صورت می گیرد. همین مسیله در ترجمه قرآن نیز صادق است زیرا، در ترجمه این کتاب مقدس نیز نباید عوامل زبانی و عوامل فرا زبانی را خدشه دار کرد . برای بررسی این شواهد در سوره از قرآن کریم ( فاتحه الکتاب و والعصر) با استفاده از چارچوب تحلیلی حتیم و میس 1990 در صد محدودیت های گفتمانی بر روی سه ترجمه متفاوت از قرآن (دو مترجم مسلمان و یک مترجم مسیحی) تحویل شدند. یافته ها نشان می دهد در تحلیل این سوره ها بیشتر محدودیت گفتمانی در صد سازوکار تعدی بوده است و کمترین آن مربوط به سطح پیوندهای واژگانی است. همچنین می توان نتیجه گرفت اگر مترجم مسلط زبان قرآنی و آشنا با سطوح بلاغی آن باشد، به خوبی می تواند در بیشتر موارد، صورت آیه را حفظ کند و کارش را فقط محدود به افزایش، کاهش و تکرار معنایی کند و در ترجمه قرآن با محدودیت کمتری موفق عمل کند.

ترجمه قرآن، فرازبان، گفتمان، محدودیت گفتمان، افزایش ، کاهش ، تکرار