تهیه نقشه ناوبری شهری با استفاده از شاخصهای راهیابی

راهیابی و یا بعبارت دیگر پیمودن مسیر از یک مبدا مشخص به یک مقصد معین، یکی از اصلی ترین فعالیتهای است که افراد در طول روز با آن مواجه می باشند. عموما، افراد برای رسیدن به یک مقصد ناآشنا در محیط شهری، روشهای مختلفی چون بکارگیری نقشه های موجود از محیط، استفاده از علائم متوالی مسیر یا ارتباط با دیگر ناوبران را اتخاذ می کنند. در این میان کارآترین روش راهیابی انسان در یک محیط جدید، استفاده از شاخصهای مکانی محلی، شناخته شده است. راهیابی شاخص مبنا برپایه وجود شاخصهای راهیابی در نقاطی از مسیر است که ناوبر در آن نقاط نیاز به کمک دارد. اگرچه شاخصهای راهیابی جزء مهمی در ناوبری بشمار می روند و استفاده از آنها در انجام عمل راهیابی موثر شناخته شده است، بندرت درون سیستمهای ناوبری کنونی بکار برده می شوند. این تحقیق با هدف به خدمت گیری شاخص های مکانی برای تسهیل راهیابی افراد در یک محیط شهری، ازطریق ایجاد نقشه ناوبری شاخص مبنا به بررسی ویژگی های شاخصهای راهیابی با توجه به کاربری سیستم و شرایط موجود پرداخته و بصورت اتوماتیک شاخصهای راهیابی را استخراج می نماید. سپس با معرفی دستورالعمل مناسب به تهیه نقشه راهیابی شاخص مبنا می پردازد.