ناصر اسدی - دانشآموخته دکترای علوم سیاسی دانشگاه تهران
نگار قنواتی - دانشآموخته کارشناسیارشد علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی
امیر رضایی پناه - دانشجوی دکترای علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی

در پی انقلاب اسلامی و برآمدن نظام جمهوری اسلامی ایران بر فراز خلیج فارس و خاورمیانه،موج تازه ای از ایستارها و انگاره ها به پهنه سیاستخارجی ایران و ساختار روابط بین الملل وارد شد . اصول و مفاهیم این انقلاب و ساختار سیاسی ن وپدید، عموما متاثر از اندیشه و عمل امام خمینی به عنوان ایدیولوگ و رهبر آن بوده است. این نوشتار با به پرسش گرفتن ساختار نشانه شناختی وسامانه مفصل بندی گفتمان سیاست خارجی امام خمینی، به دنبال ارایه چارچوبی تبیینی برای تحلیل آن است . برپایه فرضیه نگارندگان، سامانه مفصل بندی گفتمان سیاست خارجی امام خمینی، در چارچوب سه وجهی ایدیولوژی، استراتژی و دیپلماسی تبیین پذیر است . ایدیولوژی، ناظر بر اصول و موازین باورداشتی و اعتقادی است که عموما از منبع اسلام انقلابی - انتقادی تغذیه می شود . استراتژی، محاسبات امنیت پایه و سیاست سخت افزاری، و دیپلماسی الگوهای پذیرفته شده گفتگو و مذاکره برایدستیابی به منافع ملی را دربرمیگیرد. بروندادهای این گفتمان، خود را بهترتیب در گزاره های استوار بر اسلام انقلابی - انتقادی، واقع گرا - عملگرا و مصلحت اندیش - نوگرا نمایان میسازد.

سیاست خارجی ج.ا.ایران، ایدیولوژی، استراتژی، دیپلماسی، امام خمینی