نقش انگلستان در ایجاد بحران های سیاسی در انتخابات ریاست جمهوری سال 88 در ایران

پس از وقوع انقلاب اسلامی در سال 1979، روابط خارجی و سیاست خارجی ایران، دچار استحاله اساسی شد و هرگونه وابستگی به قدرتهای غربی و شرقی را در نظر(قانون اساسی) و در عمل نفی شد. از سویی دیگر، با وقوع انقلاب اسلامی، منافع قدرتهای بزرگ در ایران نیز ازدسترفت. در این میان، انگلستان، از نخستین معاندان نظام جمهوری اسلامی ایران به شمار میرود. در راستی آزمایی فرضیه فوق، پژوهشگران نوشتار کنونی، حمایتهای وسیع بریتانیا از رژیم بعث عراق در خلال سالهای جنگ تحمیلی، حمایت از نیروهای گریز از مرکز داخل همچون سازمان مجاهدین خلق، ترغیب و تحریک اعراب حاشیه خلیج فارس علیه ایران و اعمال تحریمهای وسیع اقتصادی و فناورانه علیه کشورمان را مدنظر خود قرار داده اند. در بحرانهای سیاسی متعدد در ایران، نقش موثر انگلستان در التهابات سیاسی منتهی به انتخابات ریاست جمهوری سال 1388 و با هجمه به مشروعیت نظام جمهوری اسلامی در کانون نوشتار کنونی است. به دیگر سخن، بررسی و تبیینی علمی و جامع از نقش انگلستان در بحران مذکور، رویکردها و ابزارهای بریتانیا به منظور نیل به هدف (که همان ایجاد بحران مشروعیت است) هدف نوشتار کنونی است که با استفاده از روشی تاریخی- تحلیلی و استفاده از نظریه بی ثباتی سیاسی دیوید ساندرز و نیز بهره گیری از منابع مکتوب و مجازی صورت گرفته است.

Keywords:

بحران سیاسی , مشروعیت , انگلستان , جمهوری اسلامی ایران , انتخابات ریاست جمهوری