مریم صفر نواده - استادیار گروه آموزش پزشکی معاونت آموزشی وزرات بهداشت و درمان و آموزش پزشکی، تهران، ایران
فریبرز محمدی فارسانی - دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
احمد جعفری قوام آباد - دانشیار گروه داندانپزشکی اجتماعی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

هدف این مقاله، بررسی تجربیات تلفیق در برنامه درسی جامعه نگر (مبتنی بر نیازهای جامعه) دوره دندانپزشکی عمومی در قرن بیست و یکم در دانشگاه های معتبر جهان و بهره گیری از آن برای بازنگری برنامه درسی در ایران است. روش پژوهش، کیفی از نوع تحقیق تاریخی است. ابتدا با مطالعات کتابخآنه ای و با تحلیل و تفسیر اطلاعات، انواع تلفیق در برنامه درسی دندانپزشکی برخی از دانشگاه های معتبر جهان بررسی و سپس تصویری از وضعیت ایران ارایه شد. در نهایت، راههای استفاده از تجربه جهانی برای بهسازی برنامه های درسی دوره دندانپزشکی ایران مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها نشان می دهد دو نوع تلفیق در برنامه های درسی دوره دندانپزشکی طی دهه اول قرن بیستویکم اعمال شده است: تلفیق افقی و تلفیق عمودی. به لحاظ تعداد، موارد اعمال تلفیق عمودی دارای تعداد بیشتری است؛ به گونهای که دو مورد ادغام افقی و چهل مورد ادغام عمودی در بررسی ها شناسایی شد. نتیجه این که مزایای تلفیق در دوره طولانی ششساله دندانپزشکی، بسیار قابل توجه می باشد. این مزایا از نگاه آموزشی به سهولت یادگیری، استمرار یادداری، سرعت یادآوری و دقت بکارگیری مربوط هستند که هر یک از آنها برای بازنگری برنامه های درسی از دیدگاه جامعه نگرانه برای این رشته کافی می باشند. علاوه بر این، اینگونه دلایل تجربی به همراه فشار همسویی با برنامه های جهانی و پاسخگویی به نیازهای اجتماعی و انطباق با شرایط بازار کار، سبب شده است بازنگری برنامههای درسی بر اساس معیارهای تلفیق، امری ضروری و ناگزیر جلوه کند و البته فایده بیشتری را برای دانشگاه هایی به ارمغان آورد که بر اساس تجربه جهانی و به موقع اقدام بدان نمایند.

تجربه بین المللی تلفیق، برنامه درسی دندانپزشکی جامعه نگر، برنامه ریزی درسی تلفیقی، دندانپزشکی عمومی