تاثیر تغذیه خاکی و محلول پاشی برگی بگونیا همیشه گلدار (Begonia semperflorens) با زیست توده سیانوباکتری اسپیرولینا

بگونیا همیشه گلدار (Begonia semperflorens) یک گیاه زینتی درونخانه ای است که برای رشد و نمو بهینه به تغذیه مناسبی نیاز دارد . امروزه، سیانوباکتریها به وسیله پرورش دهندگان گیاهی به عنوان یک محرک زیستی رشد مورد توجه قرار گرفته اند. یک سیانوباکتری مهم، اسپیرولینا (Spirulina platensis) است که دارای طیف وسیعی از مواد آلی و معدنی تغذیهای می باشد. این جلبک سبز- آبی میتواند گزینه ی جدیدی از کودهای زیستی برای کشت ارگانیک گیاهان باشد، که نیاز به بررسی بیشتر در گیاهان مختلف دارد. در همین راستا و به منظور افزایش کیفیت و عملکرد بگونیا همیشه گلدار، پژوهشی در قالب طرح کاملا تصادفی در 5 تکرار در گلخانه بخش علوم باغبانی دانشگاه شیراز انجام شد. تیمارهای اسپیرولینا به دو صورت تغذیه خاکی و محلول پاشی برگی (در غلظت های صفر، 500، 1000، 2000 و 4000 میلیگرم در لیتر) بررسی شدند. نتایج نشان داد که تغذیه خاکی نسبت به محلول پاشی برگی تاثیر بیشتری در بهبود صفات مورفوفیزیولوژیک بگونیا دارد. تغذیه خاکی گیاهان با 4000 میلی گرم در لیتر اسپیرولینا، به عنوان بهترین تیمار، باعث افزایش معنیدار رشد رویشی، مقدار فسفر، پتاسیم و کلروفیل برگ و کیفیت ظاهری بگونیا همیشه گلدار نسبت به گیاهان شاهد شد. همچنین، در تیمار فوق، مقدار قند برگ ها، آنتوسیانین گلبرگها و تعداد گل ها نسبت به گیاهان شاهد به ترتیب 3 ، 2 و 2 برابر افزایش یافت.

Keywords:

گیاهان زینتی , کشاورزی ارگانیک , تغذیه گیاهی , کود زیستی