امکان سنجی توسعه پیاده مداری با رویکرد شهر انسان محور(مطالعه موردی:شهر قایمشهر)

در این مقاله جهت توسعه پیاده مداری و بررسی مولفه های ایمنی و زیبایی در سه خیابان اصلی قایمشهر جهت برقراری تعاملات اجتماعی و کمک به حفظ سلامت جسم و روان شهروندان با هدف بهسازی محیط زیست ، تقویت زندگی اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی و بهبود مدیریت ترافیک، به ارزیابی معابر وشناسایی مشکلات و پیشنهادات از دیدگاه کاربران پرداخته شده که روش پژوهش از نوع -توصیفی تحلیلی بوده است . در این مطالعه جمعیت شهر قایمشهر به عنوان جمعیت آماری در نظر گرفته شد و بر اساس جمعیت آماری، محاسبه حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران انجام گرفت که با احتساب خطای پنج درصد عدد 384 به دست آمد.از روش تحلیل سلسله مراتبی AHP برای تجزیه تحلیل داده ها استفاده شد است.نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان داد که نتایج حاصل از تحلیل ها و آزمون های صورت گرفته نشان داد که سه خیابان مد نظر برای ایجاد پیاده را انسان محور در شهر قایمشهر(خیابان های کارگر،امام و صالحی) با توجه به نظر مردم از سطحی نسبتا یکسان برای ایجاد پیاده را برخوردارند. نیز با توجه به اهمیت هر شاخص و اولویت دهی مردم به خیابان ها با توجه به مطالعات توصیفی آلترناتیوهای مربوطه برای اجرای پیاده راه اولویت بندی شده اند که خیابان کارگر با امتیاز 36 درصد نسبت به سایر بیشترین اولویت را در شهر قایمشهر برای اجرای پیاده راه را دارا می باشد

Keywords:

انسان مداری , پیاده مداری , شهر , پیاده راه , قایمشهر