طراحی فضاهای آموزشی کودکان با رویکرد انعطاف پذیری فضا

تغییر و تحول در نظامهای اجتماعی معاصر که به دنبال تغییرات صنعتی، اجتماعی و فرهنگی صورت پذیرفت، به تبع خود خانواده را نیز به عنوان کوچکترین نهاد اجتماعی و در عین حال اصلی ترین محل رشد کودک دچار تغییرات بسیاری کرده× امروزه بسیاری از کودکان بیشتر اوقات روزانه را در مراکزی مثل مهد کودک ها، کودکستان، مدارس و مراکز فرهنگی میگذارنند. خلاقیت و نوآوری از مهم ترین اهداف آموزش و جزء مهمترین رسالت سازمان های آموزشی است.اصولا خلاقیت و نوآوری قادر به تبلور در محیط نامناسب و نامطلوب نخواهد بود و برای ایجاد و رشد و تقویت خلاقیت نیاز به یک محیط مناسب است نوشتار حاضر با تکیه بر ذات جستجوگر و تجربهپذیر جهان کودک و به منظور پاسخگویی به تحولات گسترده روشهای آموزشی، ضرورت بهره گیری از عامل انعطا فپذیری در محیطهای یادگیری را مورد تاکید قرار داده و در این رابطه برخی از راهکارهای انعطا فپذیر نمودن یک محیط یادگیری، قابلیتها و مزیتهای این عامل ارایه میگردد بر اساس نتایج تحقیق معیارهای معمارانه برای طراحی فضاهای آموزشی کودکان در جهت ارتقاء انگیزش و خلاقیت آنها استنتاج گردیده است از جمله معیارهای تاثیر گذار در ارتقاء خلاقیت کودکان که در این پژوهش بررسی شده می توان به انعطاف پذیری فضا، نور مطلوب، رنگ مناسب، ، تنوع در فرم و فضا، انعطافپذیری در عملکرد ،دید به محیط طبیعی اشاره نمود تا با بکارگیری این معیارها بتوان فضاها را به گونه ای طراحی کرد که قدرت کنجکاوی و ابتکار در کودکان ارتقاء یابد

Keywords:

محیط انعطاف پذیر , عوامل محیطی , یادگیری کودک , تغییرپذیری , انعطاف پذیری فضا