علیرضا گروسی - کارشناس ارشد رشته جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران

گسترش شهرنشینی و افزایش نیاز به زمین از یکسو و محدودیت عرضهی آن از سوی دیگر، سبب گردیده که در شهرهای امروزی، موضوع نحوه و میزان استفاده از زمین به چالشی اساسی در عرصه شهرسازی جهان و در کشورهای درحال توسعه تبدیل گردد. کاربری زمین شهری یکی از موارد مهم برای دستیابی به اهداف کلان اجتماعی، اقتصادی و کالبدی است. با توجه به مشکلات روزافزون زیست محیطی، تهدید شاخصهای سلامت مردم، محدودیت دسترسی به امکانات تفریحی و درنهایت ضعف هرچه بیشتر دسترسی به توسعه پایدار انجامیده است. با توجه به این نگرانی روزافزون بین برنامهریزان و عوامل تهدید سلامت زیست شهروندان، برنامهریزی با رویکرد شهر سالم مطرح شده است. در شهر سالم توزیع فضایی خدمات شهری (فرهنگی، آموزشی، بهداشتی و درمانی، تفریحی و ...) از الگوهای صحیح تبعیت میکند و ازنظر کمی و کیفی متناسب با نیاز و استحقاق شهروندان هست. شهر نظرآباد بهعنوان یکی از شهرهای میانی در نظام شهری کشور، دارای رشد وسیعی در سالهای گذشته بوده است. این پژوهش که از نوع توصیفی تحلیلی و با رویکرد کاربردی هست، برای استخراج اطلاعات از مطالعات میدانی در شهر نظرآباد و همچنین برای تنظیم سرانهها و استانداردها از مطالعات نظری بهره برده است. نتایج نشان میدهد کاربری اراضی شهر نظرآباد از هیچ الگوی مناسب و بهینه پیروی نمیکند و میتوان گفت که سرانه ها و استانداردهای کاربری اراضی شهر نظرآباد، به طور اکثریت کمتر از استانداردهای کشوری و جهانی هست. در رابطه با شهر سالم و مقایسه کاربری اراضی شهر نظرآباد با آن، هم همانطور که مشاهده گردید، اختلاف وسیعی بین استانداردهای شهر سالم و کاربری اراضی در شهر نظرآباد وجود دارد. لذا ضروری است که کمیت و کیفیت کاربری اراضی در شهر نظرآباد، موردتوجه جدی قرار گیرد، با مکانیابی و همچنین تقویت کاربریهای جدید و بهبود کاربری های قدیمی این وضعیت سامان یابد.

کاربری اراضی، شهر سالم، استاندارد جهانی، نظرآباد