بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی متمرکز بر طرح واره بر تعدیل طرح واره های ناسازگار اولیه در دختران نوجوان بی سرپرست و بد سرپرست

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی متمرکز بر طرح واره بر تعدیل طرح واره های ناسازگار اولیه در دختران نوجوان بی سرپرست و بد سرپرست انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. در این پژوهش افراد نمونه با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده(n=20) و بطور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. پرسشنامه طرح واره های ناسازگار اولیه یانگ (فرم کوتاه) در پیش آزمون برای هر دو گروه اجرا و سپس در گروه آزمایش مداخله گروه درمانی شناختی متمرکز بر طرح واره اجرا شد. پس از پایان دوره 11 جلسه ای درمان بار دیگر پرسشنامه طرح واره های ناسازگار اولیه یانگ (فرم کوتاه) بعنوان پس آزمون در هر دو گروه اجرا گردید. نتایج حاصل از تحلیل آماری با آزمون کوواریانس چند متغیره نشان می دهد که گروه درمانی شناختی متمرکز بر طرح واره در مقایسه با گروه کنترل، بطور معنادار باعث کاهش نمره کلی در پرسشنامه طرح واره های ناسازگار اولیه یانگ شده است (با سطح معناداری P=0.000). به جز دو طرح واره شکست و رهاشدگی، رویکرد درمانی بر کاهش نمرات سایر طرح واره ها بطور معنادار موثر بود.

Keywords:

گروه درمانی , شناخت درمانی , طرح واره درمانی , طرح واره های ناسازگار اولیه , بی سرپرست و بد سرپرست