اثربخشی مشاوره گروهی به روش ساختاری بر عملکرد خانواده و رضایت زناشویی

هدف: بررسی اثربخشی مشاوره گروهی با رویکرد ساختاری بر عملکرد خانواده و رضایت زناشویی زنان متاهل. روش: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی و طرح پیش-آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری زنان متاهلی بودند که به خاطر مشکلات زناشویی و خانوادگی به کلینیک دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد مراجعه کرده بودند. از بین مراجعه کنندگان 20 زن متاهل به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه رضایت زناشویی و مقیاس عملکرد خانواده بود. گروه آزمایش در 8 جلسه مشاوره گروهی هر جلسه به مدت 2 ساعت شرکت نمود و گروه گواه هیچ آموزشی دریافت نکرد. داده های خام به روش تحلیل کواریانس یک راهه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاکی از وجود تفاوت معنادار در عملکرد خانواده و رضایت زناشویی گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه بود (p<0/05). یافته ها بیانگر این مطلب است که مشاوره گروهی با رویکرد ساختاری می تواند عملکرد خانواده و رضایت زناشویی در زنان متاهل را بهبود ببخشد.

Keywords:

درمان ساختاری , مشاوره گروهی , رضایت زناشویی , عملکرد خانواده