بررسی ویژگیهای روان سنجی مقیاس خودناتوان سازی

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی ویژگیهای روان سنجی مقیاس خودناتوان سازی به عنوان یک ابزارمناسب جهت اندازهگیری میزان خودناتوانسازی دانشجویان است. روش: جامعه آماری موردنظر همه دانشجویان شهر تهران بود که از بین آنان تعداد 520 نفر از چهار دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، آزاد اسلامی واحد تهران جنوب و پیام نور، در رشتههای مختلف و به روش در دسترس بهعنوان نمونه انتخاب شدند.مقیاس خودناتوانسازی )جونز و رودوالت، 1982 ( بهعنوان ابزار پژوهش به کار گرفته شد. برای بررسی ویژگیهای روانسنجی مقیاس خودناتوانسازی به تعیین روایی محتوایی، روایی سازه و همچنین پایایی این آزمون پرداخته شد. یافتهها: روایی محتوایی این مقیاس که توسط 5 تن از متخصصان مورد تایید قرار گرفت. در تحلیل عاملی اکتشافی سوالات مقیاس روی سه عامل بار شدند و نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که این مدل سه عاملی با دادهها برازش دارد. همسانی درونی عوامل با کل مقیاس بسیار بالابود و همچنین تحلیل سوالات حاکی از همسانی درونی بالا بین سوالات و کل مقیاس بود. میزان پایایی با روش آلفای کرونباخ0/918 و باروش دونیمه کردن 0/767به دست آمد. بحث و نتیجهگیری: مقیاس خودناتوانسازی دارای ویژگیهای روانسنجی مطلوبی برای جامعه دانشجویان میباشد. پایایی این مقیاس بسیار بالا بوده و مدل سه عاملی مطرحشده در پژوهش از روایی سازه مناسبی برخوردار است که به پژوهشگران کمک میکند تا بتوانند با استفاده از این ابزار بهویژه در جامعه دانشجویان به اندازهگیری متغیر خودناتوانسازی بپردازند

Keywords:

پایایی , خودناتوانسازی , روایی سازه , روایی محتوایی , همسانی درونی