بازشناسی نقش کاربردی آب در خانه های سنتی ایران از منظر انسان، طبیعت، معماری با بررسی اصول حوض خانه

ساخت خانه های سنتی با حیاط های زیبا به دلایل گوناگون همچون: نگرش کمی به مقوله مسکن، رویکرد سودجویانه نسبت به زمین، عدم توجه به معنا و کیفیت فضا و غفلت از تاثیرگذاری محیط و روان آدمی، مورد کم لطفی و بی توجهی قرار گرفته است. این در حالی است که باور داریم انسان جزیی از طبیعت است و ارتباط نزدیکش با طبیعت، باعث ادامه حیات و دوام زندگی او است. در این پژوهش هدف، باز شناساندن نقش اب - به عنوان یکی از عناصر طبیعی مهم - از ابعاد گوناگون، در خانه های سنتی ایران می باشد. آب در معماری حس های پنج گانه ما را به خدمت می گیرد تا آن را با تمام کالبدمان احساس کنیم عناصر معماری اب با صدای خود پیام های تبت را به اطراف می پراکند و ساکنان بنا را به سوی خود می خواند در ایران باستان معماری به سوی آب حرکت می کند و در کنار آن ما را می گیرد. ولی در حوزه اسلامی اب در معماری حالت کاربردی پیدا می کند و معماران آگاهانه سعی می کنند تا به طبیعت تسلط یافته و آن را به نظم بکشانند امروزه با گسترش بی رویه شهرها و آلودگی های ناشی از آن، حضور و تاثیر عناصر طبیعی چون آب و در عرصه فضاهای معماری و شهری، سبب نزدیکی هرچه بیشتر انسان و طبیعت و کاهش فشارهای روحی و روانی او خواهد بود شاید بتوان مهم ترین نکته به دست آمده از این پژوهش را به عبارت بازگشت به رویکرد انسان - طبیعت - معماری بیان نمود.

Keywords:

اب , معماری منظر , حیاط خانه سنتی , ایران , انسان