طراحی شهری ادراکی در راستای تقویت منظر ذهنی و خوانایی حوزه های زیارتی شهری (نمونه موردی ناحیه زیارتی حرم زینبیه (س) اصفهان)

نحوه تجربخ مخاطبین از شهر و ارتباط مقیاس بین فرد و محیط شهری یکی از مسایل کلیدی درباره شهر به عنوان بتر روزانه مردم است. ویژگی عمده طراحی در حوزه های مذهبی شهرها، تاثیرپذیری و تاثیر آنها از حیث محدوده عملکرد در مقیاس محلی، منطقه ای، ملی یا فراملی است. این رساله از طریق ارایه یک سری اصول طراحی مکان جهت افزایش خوانایی و شکل گیری تصویر ذهنی مناسب به دنبال تایید این فرضیه است که مولفه های کالبدی، عملکردی و معنای طراحی شهری نقش بسزایی در ایجاد بستری خوانا مشتمل بر کیفیت های طراحی شهرها ادراکی این حوزه ایفا می کند. در این راستا از طریق شناخت ابعاد مختلف شهری و تحلیل آنها و همچنین تحلیل نقشه های ذهنی ساکنان سعی در رسیدن به ساختاری خوانا و تقویت منظر ذهنی نموده ایم. از نتایج به دست آمده از این پژوهش این است که خوانایی یک محدوده زیارتی موجبات قایل درک شدن یک مکان مذهبی و مناسبات آن، امکان جهت یابی و راهیابی آسان به محدوده، دعوت مردم سایر نقاط محدود و ایجاد تعلق خاطر و آرامش ناظرین می شود. در این راستا در طراحی محدوده زیارتی زینبیه با سامان دهی خیابان ها، ساختمان ها، کاربری ها و فضاهای باز در آخر به سطحی از خانه رسیدیم که به وسیله آن می توان محدوده را به مثابه یک متن خاطره انگیز است مطلوب قرایت نمود.

Keywords:

خوانایی , منظر ذهنی , ادراک , زینبییه (س)