بررسی سطوح توسعه یافتگی شهرستان های استان یزد بر اساس شاخص های کشاورزی

کشاورزی یکی از بخش های اقتصادی به شمار می آید، تا جایی که می توان گفت رشد اقتصادی بدون توسعه کشاورزی امکان پذیر نیست. حال با تکیه بر تحقیقات علمی دقیق و با توجه به شناخت توان ها، قابلیت ها و محدودیت های محیطی هر منطقه می توان به توسعه کشاورزی و اصولی و دقیق دست یافت. از این جهت، ضرورت ایجاد می نماید که مناطق کشاورزی از لحاظ میزان برخورداری و عدم برخورداری شناسایی شوند تا با برنامه ریزی های دقیق در راستای رسیدن به توسعه پایدار کشاورزی اقدام شود. متغیرها و پارامترهای گوناگونی در تعیین توسعه کشاورزی دخالت دارند. مقایسه جداگانه هر متغیر، ترتیب قرار گرفتن هر شهرستان را در جدول سطح بندی تغییر می دهد. از این جهت در بررسی حاضر تعداد 28 شاخص در زمینه های زراعی، باغداری، دامداری، طیور و ادوات و تجهیزات کشاورزی انتخاب گردید و آنگاه با استفاده از مدل شاخص ترکیبی توسعه انسانی و تکنیک تحلیل خوشه ای درجه برخورداری شهرستان ها و استان یزد در شاخص های مورد بررسی و مشخص گردید. امتیاز شاخص ترکیبی توسعه شهرستان ها به کلیه شاخص ها، با استفاده از تحلیل خوشه ای، در سه دسته خوشه بندی گردید . چه شهرستان های تفت و خاتم در یک خوشه و به عنوان نواحی و خدا شناخته شدند. شهرستان های مهریز، صدوق و ابرکوه در خوشه دوم و به عنوان نواحی نیمه برخوردار شناخته شدند. شهرستان های مهاباد، طبس، اردکان، بافق، میبد و یزد در خوشه سوم و به عنوان نواحی محروم شناسایی شدند. همچنین ضریب پراکندگی شاخص ترکیبی توسعه در کلیه شاخص های مورد بررسی 0/41 می باشد که دلالت بر توزیع نامتعادل شاخص های مورد بررسی در این پژوهش در سطح شهرستان ها و استان یزد دارد.

Keywords:

سطح بندی , توسعه کشاورزی , برخورداری , تحلیل خوشه ای , یزد